26 december busje komt zooo - Holguin

Het middenstuk van het Cubaanse is relatief lang en zou minder leuk zijn om te fietsen. Daarbij blijft ‘tijd’ een factor, zeker wanneer je op de fiets bent. Keuze was dus vrij snel gemaakt om met de bus te gaan. De vrouw van de casa had ons verteld wanneer en waar deze zou vertrekken dus richting de bushalte. Dus de aanwijzingen gevolgd en prima op tijd de bushalte gevonden. Deze was toch behoorlijk groot en er stond een lange wachtrij. De rij omzeilt om er achter te komen dat er nog een ingang is voor de bus die wij moeten hebben. Dus richting de andere deur.. ook hier een behoorlijk drukte met mensen die ergens naar toe willen. Duidelijk was al snel dat we wel meekonden maar het nog even wachten was wat de buschauffeur vond in verband met ruimte voor de fietsen. De fietsen door de wachtruimte geduwd door een deur met bewaker om terecht te komen in een dus afgeschermd gedeelte waar er gewacht kon worden op de Viazul bus. Geen spraken van discriminatie of klassenjustitie slechts afhankelijk hoeveel geld je hebt voor een kaartje…
We waren niet de enige fietsers die de bus namen want er ging ook nog een belgische jongen mee. Dit had een reserving voor de bus maar dat zegt dus helemaal niet in dit land. Het is gewoon wachten op de bus en kijken of alles erin kan. Gelukkig geen probleem en 'slechts' 8 uur later in Holguin aangekomen. Toch er saai en suf zo'n busreis waarbij iedereen enorm lethargisch hangt, zijn ogen sluit en half Cuba in een flits aan je voorbij vliegt....
Onderhand al mooi donker geworden en dan is het altijd lastig om je weg te vinden. Zoals overal bij de bushaltes hangen er altijd mensen rond die je wel willen helpen met transport of het vinden van een casa. Zo ook vandaag, beetje negeren en de fietsen in elkaar zetten in het schijnsel van de fietslamp. Geeft voldoene licht en de fietstaxi mannen waren ook wel onder de indruk van de lichtopbrengst.. Een van de fietstaxi mannetje was erg behulpzaam en probeerde uiteraard nog wel om een casa ‘te slijten’ maar we hadden al weer iets op het oog. Even het adres laten zien en we werden weer geholpen om de casa te vinden. Bracht ons er heen zonder enige intentie van betaling oid. Gewoon behulpzaamheid. Bij aankomst bij de casa bleek dat hij de eigenaar kende. Uitermate vriendelijke mensen die zeer behulpzaam waren maar niet opdringerig met betrekking tot avondeten. Blijkbaar hadden ze hier gewoon geen zin in of behoefte aan. Dus geen discussies mbt eten enzo. Na installatie het dorp ingegaan en wat door het centrum gezwalkt. Moesten nog eten en bij een zaakje die er wel aardig uitzag in de rij gaan staan. Dit duurde best lang en daarbij was de dame bij de deur nu niet echt van het vriendelijke soort. Dus even iets verder gezocht of eigenlijk de straat schuin overgestoken waar achter een paar grote deuren een klein restaurant was. Daar gaan zitten en weer eens een aangename verrassing qua eten. Gewoon lekker en de sfeer ook heerlijk relaxed.
Na het eten nog een ander cubaans fenomeen gezien, op de hoek van het plein was een grote ijssalon. Daar stonden ondanks het latere tijdstip nog veel mensen buiten te wachten om naar binnen te mogen. Het schijnt dat er in cuba ook in het bonnenboekje een bon zit voor dergelijke zaken maar dat je er maar een beperkte tijd mag doorbrengen waarna een volgede groep naar binnen kan.. hoeverre dit klopt.. dat weten we niets precies maar het zou ons niet verbazen…
Holguin staat bekend als een van de plaatsen waar je op kunt vliegen en veel charter vluchten komen ‘hier’aan. Met name ‘hier’, je zou verwachten dat je hier veel toeristen zou tegenkomen maar dat is dus niet zo. Blijkbaar gaan de meeste direct vanaf het vliegveld naar hun ‘all- inclusive’ hotel aan het strant en zien ze nog de stad waarop ze zijn gevlogen… Uiteraard kent ook dit land wel enkele oudere buitenlande mannen die wat vertier zoeken en daarbij de locale dames daarbij betrekken..
Na onze eerste kennismaking met Holguin en haar centrum waren we dus toch wel blij verrast.. Zoals hierboven blijkt, de dagen die in een bus worden doorgebracht leiden niet tot lange verhalen of spannende bezigheden anders dan het op zoek gaan naar slaap en eet- en drinkgelegenheden.