What goes up...

Ruim op tijd voor het alarm wakker maar aangezien er pas vanaf 7.00 zou kunnen worden ontbeten, heel relaxed alles weer kunnen inpakken.. niet dat dit echt veel tijd vergt want zoveel zit er al niet in die fietstassen en wat niet nodig is dat blijft er standaard in. Nu natuurlijk wel een hele mummy lakenzak extra in te pakken...
Ontbijt naar binnen gewerkt en die fiets weer op.. Had gisteren al even gekeken en had gezien dat er toch eerst nog een klein klimmetje zou zij.. De jongen van het guesthouse had al gezegd dat het naar Mae Sariang nog 60/70 km zou zijn en relatief makkelijk..
Na een kilometer en de eerste meters berg op wist ik het al zeker, morgen rustdag.. De (klim)kilometers en het beperkte herstelvermogen knijpen de benen af en zuurstof lijkt niet verder te komen dan mijn longen en om mijn mentale weerbaarheid in tact te houden. Voordeel dat het allemaal niet zo snel gaat is dat ik voldoende tijd heb om regelmatig om me heen te kijken en te genieten van de geweldige natuur. Het is hier echt genieten maar daar moet je je dan wel even voor openstellen.. Lichamelijk staan de porieen volledig open, enorme klamme warmte waardoor het lichaam nauwelijks de warmte kwijt kan.. Zoals al gezegd iets van 60km en na 2,5uur klimmen werd de warmte iets erger maar wel meer een droge warmte.. ook best lekker.. En eindelijk kwamen er weer waarschuwingsbordjes met een afdalende vrachtwagen, kortom steil dalen!
vanaf dat moment was het dan ook eindelijk hoegenaamd alleen maar naar beneden en vergeet je weer bijna dat het daarvoor maar moeizaam ging.. De gedachte komt dan ook al weer snel op dat ik morgen ook gewoon kan doorfietsen.. deze gedachte laat ik weer snel vervliegen om in een lekker vaartje de weg af te vliegen. Het extra gewicht van de bagage heeft op die momenten dan eindelijk een zinvolle bijdrage..
Eenvoudig in Mae Sariang aangekomen en het dorp ingereden. Ik had al gekeken waar de hotels ongeveer in het dorp zich zouden bevinden maar mijn fotografische geheugen heeft ook vakantie. gelukkig brengt de app (leve de technologische vooruitgang!) uitkomst en wijst mij de goede weg. Aangekomen in maar eens langs de hotels gereden en mijn keuze laten vallen op het mooiste hotel, teakhout en aan de rivier gelegen. Vind dat ik voor de aankomende dagen wel een goede hut heb verdiend.
'Enorme' korting bedongen en mij snel geïnstalleerd.. Matras erg ok en oogjes toe en snaveltje dicht.. in de loop van de middag een korte wandeling gemaakt maar niets bijzonders. Bedacht om morgen, mijn rustdag maar naar het zeven kilometer verder gelegen National Park te gaan om daar een stukje te wandelen en stiekem over de grens naar Birma te kijken..
's avonds nog even de bar opgezocht, er is keuze uit een paar bars waar de locals rondhangen en wat toeristenbars.. de eerste toch maar gemeden want het locale muziektalent is nu niet echt stemvast maar wel luid..
Om de goden te verzoeken eens gekeken naar de weersvoorspellingen, aankomende dagen alleen maar regen... hopen dat die voorspellingen niet juist blijken te zijn anders worden het hele natte dagen.