Cienfuegos

22 december, Cienfuegos
Om 6.30 ontbijt lekker buiten en om 7.00 afscheid genomen van José en zijn vrouw. Blij dat we onze starttijden hebben aangepast. Nu toch n uurtje extra relatief koel. Eerste stuk lekker tussen de bomen doorgefietst en zoals de meeste wegen lekker rustig. Konden lekkker opschieten wat ook best fijn was omdat het toch weer een warme dag leek te worden.
Volgens ons bicycle travel book zou het iets van 89km zijn naar Cienfuegos maar aangezien deze uit 2001 komt waren zij niet op de hoogte van de nieuwe weg die er aangelegd wordt.. (zou ook wel heel bijzonder zijn geweest). Maar aangezien we enigszins verrast waren toch maar even gecheckt bij de mensen die daar stonden de liften.. Aangezien de weg ook nog niet echt open was werd een flink stuk gebruikt voor het drogen van rijst of tarwe. Op zich is het wel grappig om te zien dat ze voor het drogen net zo als in azie gebruik maken van de asfaltwegen. Wellicht verklaart dit ook dat er soms steentjes in onze rijst zit die wij gewoon in n pakje kopen bij de super.
Eerste stuk superstrak nieuw asfalt maar zoals al gezegd waren ze nog niet helemaal klaar dus even een verplicht stukje offroad maar ook dat is niet zo erg omdat we konden zien dat voor ons de weg ook al was aangelegd. Laatste stukje nog voordat de weg echt klaar was.
Aangekomen aan ‘de andere kant’ van de opbreking besloten we dat het wel weer tijd werd voor een broodje Skippy oid. In de verte zagen we de top van de heuvel en vol optimisme zouden we daar onze stop houden..Echter even geen rekening gehouden met het feit dat de weg niet plat maar geniepig vals plat omhoog liep. Na een tijdje fietsen leek de top dus echt niet dichterbij te komen en ook de mogelijkheden om ergens een broodje in de schaduw te eten waren nu niet echt voorhanden. Dus toen zich die schaarse schaduwplek zich aandeed hier onmiddellijk gestopt. Hier bleek ook snel dat deze plak vaker gebruikt werd. Lagen n paar groter stenen die perfect dienst deden als zitplek. Mooie plek voor ons broodje en vol frisse moed verder gefietst. Op de heuvel gaf het bord aan dat we er ‘bijna’ waren. Dus deze nieuwe weg heeft er bijdragen dat de teller op 82km zou blijven steken. Scheelt toch weer wat. Rond het middag uur kwamen we dan ook in Cienfuegos binnen. Bij binnenkomst was er een openluchtconcert aan de gang waar heel veel mensen stonden. Toch gezellig. Even doorgereden en op het eerste plein wat we tegenkwamen de fietsen maar eens geparkeerd om te kijken waar de casa particulares was die we op het oog hadden. Zonder goede kaarten van de steden best lastig om je weg te vinden. Op die momenten zou je toch willen dat je die Lonely Planet had… gelukkig ook hier weer iemand die vroeg of we op zoek waren naar een casa. Vriendelijk afgewezen met de mededeling dat we een adres hadden. Even gevraagd waar de casa zou zijn waarna hij ons netjes de weg wees. Maar bij aankomst bleek deze vol te zijn, de vrouw die deze bestierde stortte zich uit in veronderschuldigingen waarbij ze klaarblijkelijk dacht dat we gereserveerd hadden. Heel vervelend maar gelukkig kennen ze altijd wel iemand die ook een casa heeft dus een kwartier later zaten we niet in een casa maar hadden we n heel huis tot onze beschikking. Heerlijke luxe om even te doen en laten wat je wilt met een eigen woonkamer en keuken. Alles tiptop on orde en super netjes. De vrouw des huizes die er onder woonde was uitermate netjes. Het centrum van de stad was nog aardig af te lopen dus op zich nog geen slechte locatie. Uiteraard zijn er nog genoeg casa’s dichterbij het centrum maar niets te klagen. Als het echt moet hebben we tenslotte onze fietsen. Het centrum van Cienfuegos heeft zoals de meeste cubanaanse steden nog veel oude panden die zeker de moeite waard zijn om te bekijken. Morgen een rustdag of als het lukt misschien wel duiken....

23 december, Cienfuegos
Gisteren een heerlijke paella gegeten, serieus bord vol en dan ook nog eens weer net iets anders dan je zou verwachten. Superleuke tent en gezellige mensen. Het is toch wel een beetje raar dat als je een restaurant zoekt je nergens naar binnen kunt kijken, je moet toch even om de voordeur kijken en dan zie je eigenlijk het opengebroken interieur met diverse kamers wat vol gezet is met tafeltjes. Hier vooral koloniaal dus met een hoogte van wel 4 meter.

Vanochtend op de fiets gestapt om naar villa de valle te fietsen en die te bekeken, prachtig huis met diverse bouwstijlen maar vooral Moors, gebouwd begin vorige eeuw door een rijke Spaanse familie die in de suiker handel zat. Heel indrukwekkend, het leuke is dat hoewel het s avonds een restaurant is je het overdag mag bekijken voor 2 cuc, dit is dan inclusief een drankje op het dakterras met top uitzicht over de baai. Voordat de bezichtiging nog even met een stelletje uit Canada gepraat die ook op fietsvakantie waren. Bleek dat vanuit Canada bijna opelk vleigveld op Cuba kan worden gevlogen en dat ook nog eens tegen waanzinnige lage prijzen. Dus ideaal voor hun waarbij ooknog eens kwam dat de temperaturen in Canada dusdanig laag waren dat het voor hun ideaal was om even wat zon te voelen en zien.

Helaas was de ferry stuk dus we hebben geen boottochtje meer gemaakt naar het oude kasteel aan de andere kant van de baai. Dat een boot stuk is wil niet zeggen dat je niet kunt wachten op …iets.. dus er hangen dan toch cubanen rond die blijkbaar stille hoop hebben dat er toch iets wordt geregeld of ze weten iets wat wij niet weten. Een duits stel sprak ons nog aan en waren nog wel geïnteresseerd in onze fietstocht. Toch leuk. Dus tijd om weer eens een stukje te internetten en wat geld te wisselen. Bij de bank betekent dit een enorme wachttijd dus doen we het maar in een (luxe) hotel. Dit was ook weer een prachtig koloniaal gebouw met mooi binnentuin, misschien toch binnenkort ook maar eens een hotel boeken en genieten van bijvoorbeeld aanwezig internet en zwembad...goede relax dag gehad, morgen weer op pad!

Schoonheidsbeeld in Cuba is toch wel een beetje bijzonder, naast dat elke vrouw ongegeneerd haar snor laat staan is het van belang dat je toch zo strak mogelijke kleren aan doet, liefst een kniebroek met top, kleuren en combinaties maken niet uit en zeker niet dat je misschien wel een enorm achterwerk hebt.....en enorm is nog een beperkte beschrijving.... mannen hebben zijn of van de sportschool of trots op hun buik, in de bus trekken ze zo hun shirt op en aaien de buik met liefde...daarnaast heeft het merendeel van de mannen zijn wenkbrauwen goed geëpileerd, nog niet iets wat Ken aantrekt, maar wellicht krijg ik hem nog zo ver ( ieks....zal hem niet herkennen denk ik ;-)

Na de slenterdag in de casa gegeten. De dame is uitermate netjes en ziet er dan ook op toe dat alles netjes blijft. We zorgen dat we de onderzetters gebruiken en we zoveel mogelijk netjes houden. Net getrainde puppies.. Ze is zelfs zo netjes dat ze onze fietsen heeft schoongemaakt, zo schoon zijn ze in tijden niet geweest! We zullen proberen om het zo te houden.. (not ;-) ), na de laatste vakantie volgens mij ook niet meer gepoetst, er ligt nu gewoon Birmees zand in het Cubaans riool)

Ze vindt ons blijkbaar wel aardig want we worden uitgenodigd voor de familie kerstmaal maar die laten we maar even schieten. We willen morgen verder naar Trinidad.