zere benen

weer een dag op tijd op de fiets en na nog geen kilometer werden onze benen en nog nauwelijks wakkere lijven alweer getest met de eerste beklimming. Het kan gezegd worden dat valt niet mee! Maar aangezien er geen andere opties zijn moet ook deze berg worden overwonnen.. We merkten direct dan we nog niet helemaal waren hersteld maar we gingen er vanuit dat na de klim het allemaal wel wat vlakker ging worden en de rest van de toch relatief eenvoudig was... zeker gezien de rasoptimist er altijd vanuit gaat dat we tussen de bergen doorfietsen...waar we dan toch een bord bereiken die zegt dat we op de top zitten van een heel gebied met wel duizend limestone pieken. wel weer een prachtig gezicht. verder na de afdaling komen we weer diverse dorpjes tegen met grote kinderschare die ons weer vol enthousiasme begroeten met sabadee!! dit soms met enorme uithalen en wel 10 keer herhaald, blijft erg grappig en vrolijk. veel dorpjes zijn grassen/riet aan het drogen welke weer tot matten worden gebonden voor dakbedekking, verder zien we weer de nodige rijst aanplant en wordt er her en der tapioca wortels gedroogd.
we hadden onze laatste vietnamese dong bij de grens gewisseld en helaas alleen nog maar een 100 dollarbriefje op zak en waren even vergeten dat dit toch lastig wisselen is in een land waar het eten maar 1 tot 2 dollar is en een overnachting (buiten de grote plaatsen natuurlijk) in een guesthouse nog geen 5....tja en de eerste beste bank was ook niet om de hoek dus we moesten wel zover fietsen dat we deze tegen kwamen. van het laatste geld onderweg nog net water, bananen en wat platte oliebollen kunnen kopen. je snapt wel we eten er goed van!
in laos zijn er veel mensen aan het fietsen want we komen er redelijk wat tegen en vrij internationaal..een canadees stel van ergens in de zestig, hadden net 2 maanden india erop zitten, lekker oude fietsjes en weinig bepakking, een eenzame duitster met veel bepakking zelfs zijn fiets voorzien van een busje pepperspray (!??) en een frans stel dat net begonnen was aan hun tocht van 2 jaar!! altijd leuk om even 5 minuten bij te praten.
in paksan geld gehaald uit de atm, het hotel genomen, toch iets meer luxe dan een guesthouse ( kost ook het dubbele) en uitgebreid gegeten die avond.Engelse vertalingen op de menukaart maakt soms dat je dingen besteld die je toch niet helemaal en zo aten we die avond tong van een waterbuffel. Morgen een rustdag en eindelijk onze enorm stinkende was van de regenbui kunnen laten doen.