de laatste etappe...het zit niet helemaal mee...

sochtends leek het alsof het ging regenen maar was nog niet erg dus maar op de fiets gestapt en gaan peddelen. binnen een half uur ging het toch echt regenen dus voor het eerst waren we genoodzaakt regenjas op te zoeken en ons door het natte heen te peddelen. rasoptimist die kenneth altijd is (zeker als het om fietsen gaat) zag hij in de verte al lichtere wolken(dus droog) en zouden we vast tussen de bergen door fietsen en zou het dus allemaal wel meevallen. nou ik kan zeggen dat het niet allemaal mee zat, eerste 32 km was gewoon klimmen, de regen hield er na zo'n 5 uur fietsen pas mee op en de tocht was dan toch ook zo'n 130 km; is 7 uuur fietsen, o ja het laatste half uur ging het toch nog weer hard regenen. onderweg nog het enkele busje of vrachtautootje geprobeerd aan te houden en te kijken of ze ons mee wilden nemen. maar dit had geen enkele zin omdat ze ons niet (wilden) begrijpen. dus weer een dag van grenzen verleggen, een enkele traan gelaten en het understatement van de dag gemaakt; lieverd,het zit ons niet helemaal mee, waar we op dat moment dan toch nog weer enstig kunnen om lachen. stelletje mislukte avonturiers dat we zijn. Het klimmen als voorlopig afgedaan beschouwt. zelfs het humeur van de rasoptimist was niet meer zonnetje in huis. de tocht en de omgeving was op zich erg mooi, een mooi kartsgebergte waarbij we op een bepaald moment toch ook echt in de wolken fietsten.
goed aangekomen in houng khe, ernstig moe,natte spullen uitgetrokken en een warme douche genomen. daarna al onze dikke kleren aangetrokken want het was maar 17 graden, wat we nog niet eerder meegemaakt hadden. Ken had zich in Hue nog een lekkere northface windjack met fleece binnenjas gekocht waar hij nu ook erg blij mee is. het dorp stelde niks voor maar gelukkig hadden ze er wonder boven wonder prima eten, heerlijke broodjes bapao en pisan goreng oa.
de volgende ochtend eerst de treintijden gechecked om in vinh te komen en tot onze verbazing waren we niet de enige nederlander in het hotel. er zat nog een jongen uit eindhoven die aan het rondtrekken was op een minsk. een minsk is een oude russische moter, lekker simpel tweetakt, cool ding met een prachtig logo, helaas steeds minder te zien, nog maar 3 gespot deze vakantie. ik heb hier zo'n 6 jaar geleden ook al eens een toch op gemaakt ( maar met gids want ben niet zo'n knutselaar). hij had dus ook dikke pech en zat al 2 dagen vast daar en zou net die ochtend weer vertrekken, maar helaas weer niet starten, dus hij kon weer naar de garage, laatste poging en anders weer terug naar hanoi voor de goede onderdelen.
de trein ging pas om half twaalf dus we hebben de ochtend nuttig gevuld met het reinigen van de ketting, potje diesel gehaald bij de pomp voor het weken van de ketting, bij de brommer werkplaats fiets laten afspuiten en toen alles een beetje gepoetst. ketting had toch ernstige roestvorming, loopt weer als een zonnetje maar is niet helemaal de beste meer.
de ontzettend trage stoptrein bracht ons naar vinh, vrij grote stad, veel industrie, dus weinig interessant, gelukkig wel voorzien in goede hotels,met fohn zodat we lekker onze schoenen kunnen drogen( lekker is trouwens niet de omschrijving van de geur die er in de badkamer hangt ;-)
morgneochtend pakken we de eerste bus naar de grens van Laos, temperatuur, kans op regen en bergen maakt dat we kiezen voor de makkelijke weg, hopelijk is het aan de ander kant van de bergen warmer!!het is niet de mooiste afsluiting van vietnam waar we op gehoopt hadden maar helaas!