parasietje

Nou een paar dagen in mandalay te hebben rondgehangen, een korte trip naar het naastgelegen sagaing. Deze stop ingebouwd om de volgende etappe nog enigszins beperkt te houden.
Na wat zoekwerk in het stadje bij het hotel aangekomen. Vlak voor ons had er een zwitsers duo (man/vrouw) ingecheckt die ongeveer dezelfde plannen hadden qua route dus wie weet dat we die nog tegenkomen.
's middags het dorp even bekeken en wat gegeten in een restaurant waar het allemaal netjes op orde was en de mensen uitermate vriendelijk.
Never change a winning team dus 's avonds daar maar weer gegeten. Onze zwitsers kwamen er ook dus maar een gezellig europese avond van gemaakt. Prima avond met voldoende eten en drinken. De volgende ochtend wakker geworden met een wat rommelig gevoel in de maag maar geen rede voor zorg. Dus na t ontbijt monter de fiets op om richting monywa te vertrekken. Zou een aardige lange fietsdag worden gezien de afstand van meer dan 100k. Na een km of 20 werd toch wel duidelijk dat het gevoel in de maag toch iets anders was dan n signaal van honger oid. De maagwand moest even worden geschoond, wat toch een aardig opluchting teweeg bracht. Zoals altijd is terugfietsen geen optie dus de fiets weer op en doorgaan. We konden nog aardig tempo houden en schoten ondanks dat de blijvende onrust in de maag lekker op.
na wat stops en een ongewilde vage beenmassage van de plaatselijke dorpsgek tijdens ons watermeloenpauze bij een mooi hotel aangekomen. een eigen bungalow met verranda. Niet verkeerd, zeker niet toen wel bleek dat er toch nog meer voedsel het lichaam wilde verlaten via de onconventionele methode.
De volgende dag zo mak als een lammetje, stil en langzaam als een slak op bed gelegen. Sjoukje had dus eindelijk de tijd om te genieten van een weinig aanwezige en stille Kenneth ... Gezien de maagklachten bleven maar eens gekeken in de lonely planet wat het wellicht kon zijn. Symptomen leken te horen bij het hebben van een parasiet. Met een bepaalde antibiotica kan dat versneld worden onderdrukt/genezen. Aangezien we al hadden gezien dat de apotheken hier vrij vol liggen met medicijnen, is Sjoukje op pad gegaan om wat dope te scoren. Nou dat gaat hier dus vrij eenvoudig, gewoon vragen wat je wilt en voor een paar centen ben je in bezit van het gevraagde.. uiteraard generieke medicijnen, geïmporteerd vanuit india. Nog maar een dagje gebleven om aan te sterken. Wat ook ook niet vervelend was gezien onze hutje. Lekker gelezen en gevegiteerd.. De volgende etappe zal hoogst waarschijnlijk de laatste zijn en zal ons brengen tot wat het hoogtepunt is van Birma, Bagan.. Dit via Pakkoku, hopelijk vandaar met een bootje naar bagan. Geluiden zijn dat er geen boten meer gaan maar eerst zien dan geloven..