the head is on

Na een goede nachtrust en n goed thais ontbijt was ik weer ready to go.. het vertrekken kost altijd maar weinig tijd. Dit komt deels omdat de spullen na n paar dagen wel hun plek hebben. Dus spullen die heel weinig worden gebruikt zitten nu onderin en hoeven niet telkens opnieuw te worden ingepakt. Deels zijn daar spullen bij die overbodig zijn omdat ik niet ben gaan duiken en deels spullen die handig zijn..

aangezien ik weiniglastvan de kies had, was mijn plan nog steeds om via Khanom te gaan. Een ritvan 85km om daarna richting mijn eindbestemming te gaan, Surat Thani.
Ging weer als n speer en scnoot dus weer lekker.. gedachten gaan dan zo hun eigen gangen bedacht me dat ik ook gewoon in Nakhon naar de tandarts gekund had... maar de gedachte om terug te fietsen is nog steeds n no go dus gewoon doorfietsen..
ondertussen leek ik t gevoel te krijgen dat er toch wat meer last van de kies ontstond...je haalt je wat in je hoofd, want stel je toch voor dat er toch n ontsteking aan t ontstaan was.. geen prettig vooruitzicht en de ellende was dan vast groter en zou dan ook vast meer pijn opleveren.. kon mij dit eigenlijk niet voorstellen want ik kom een uit familie van zeer bekwame artsen.. we weten altijd precies wat we moeten doen of niet... maar hebben daar zeker geen kwakzalvers voor nodig die meer dsn 4 jaar voor gestudeerd hebben voor n stellen van een diagnose..
desalniettemin ontstond er toch twijfel over mn route..
Tja hoe erg is t wanneer je n hutje aan t strand mist en n dagje fietsen. Het leek mij zo erg nog niet, liever n gebit want nog n beetje aan elkaar hangt. En zwemmen in de zee doe ik toch ook al niet uit vrije wil en dat plakzand is ook niets...
Het laat zich raden, nieuw plan... full throttle richting the final destination, Surat Thani. Dit hield wel in dat de fietsdag iets langer zou worden. Maar dat zou ook n begin kunnen zijn van een nieuwe traditie. De laatste keer naar chiang mai een rit van 145km als laatste rit, vandaag zou t dan bijna 140km worden..
gezien t gemiddelde van boven de 25km zou ik daar dan voor twee uur s middags kunnen zijn. En optimistisch als ik ben ga ik er dan vanuit dat die tandarts ook wel voor vijven klaar is..
en weer volledig in mn nopjes met mn herziene plan lekker doortrappen..het enige opvallende van de dag was dat ik voor mijn doen verschrikkelijk veel dronk.. veelal beperkt zich dit tot misschien twee liter oid maar daar zat ik al snel ruim boven.. na 3,5 uur nog n fles water van anderhalf liter en twee blikjes drinken gekocht. Om snel door te fietsen, tenslotte er was n mission to accomplished.. na n klein half uur toch maar van de fiets om n pauze te houden.. begontoch te merken dat t lichaam wat last kreeg van vermoeidheid enzo.. eenmaal in de schaduw en wat drinken begreep ik dat ik gewoon overhit was geraakt.. en door de pauze het systeem weer afkoelde en op normale werktemperatuur kwam. Mooi dus we konden weer in volle vaart verder! De laatste 30km oid onder de wieltjes laten wegrollen en dan ben je 'opeens' aan t einde gekomen van je fietsvakantie.. n raar gevoel.. zo snel n onderdeel, nee je leven geworden dat t raar voelt om opeens te stoppen..begreep ook even beter waarom een groepje fietsers niet kunnen stoppen n maar door blijven gaan, it s a way of living...
Aangezien ik niet geheel voorbereid was, ook niet op de hoogte van alle mogelijkheden mbt hotels en waar deze zich bevonden.. maar gelukkig wel iets te zien in de gids en ook op mapsme. Naar weer n extra rondje voor de zaak, t hotel gevonden en zeker prima, ook omdat er plek was.
Dus spullen in de kamer en douchen etc en ff vragen naar n tandarts. En de behulpzame dame van de balie wist er goede in de straat.. in mn nopjes die kant opgelopen .. helaas beloofde de voorkant van het pand nu niet hetgeen ik associeer met n goede tandarts dus die maar even gelaten voor wat t was.. morgen maar s verder zoeken. Eerst vocht en voedsel, dat heeft t lijf wel verdient na deze dag.. gelukkig is er n markt en supermarkt in de buurt dus deze jongen redt zich wel