Baracoa - hotel with a view

Op tijd eruit en naar de ontbijt zaal om ons ontbijtje te nuttigen. Aangezien we gisteren geen bakkerij oid gezien hadden en we niet in het centrum zaten aan de bediening gevraagd of we wat broodjes konden krijgen. Was geen probleem toen we op haar vraag wat er op moest antwoordde ‘niets’ keek ze toch even verbaast.. Maar zij weet dan ook niet dat we ‘Fred& Ed’ en ‘Skippy’ in onze tas hebben. Broodjes heel netjes ingepakt en we kregen ze gratis mee. Toch weer aardig. De fietsen naarbuiten gereden en bijna de verkeerde afslag genomen te hebebn op de jusite weg gekomen. Net buiten Moa gekomen, zien we inderdaad de nikkel industrie opdoemen, zo dit was niet best! Grote vieze rookpluimen uit de fabriek en de omgeving bestond uit een roodbruine aarde met veel dode bomen en zelfde kleur water....je mocht officieel geen foto's maken, dit toch maar even gedaan. Tenslotte wat niet mag is vaak leuker, al moet je je afvragen of dit nu echt als leuk kan worden bestempeld. De weg naar Baracoa werd in ons boekje aangeduid als zeer slecht want er miste toch veel asfalt. Viel ons uiteindelijk nog wel een beetje mee maar het was voor Cuba ons slechtste stuk weg...
Het rare was hier weer wel dat er in de dorpen en cafetaria's alleen maar weer bier en rum te koop was. In een dorp bood een man ons nog koud suikerwater, guarapa, aan, geperst uit het suikerriet waar Cuba groot mee is geworden. Heerlijk was het! Hij wilde zelfs nog broodjes voor ons smeren. Soms zijn de mensen hier dan weer meer dan vriendelijk. Ik hield een handje kleingeld als dank voor hem open en hij wilde er maar 1 cuc van hebben. Verder een mooie heuvelachtige rit langs een national park met een hoge berg die door toeristen kan worden beklommen en een lang stuk langs de kust zodat we op een strandje ook nog even konden pootjebaden om af te koelen. Vlak voor Baracoa langs de grote chocoladefabriek gekomen maar helaas voor ons geen rondleiding wat ook hier wordt oud&nieuw gevierd.
In Baracoa aangekomen was het duidelijk dat iedereen in voorbereiding was voor het nieuwjaarsfeest, overal zagen we mensen met een stuk varken rond fietsen voor een feestmaal. Er was een mooi hotel op een berg aldaar, dus we hoopten dat ze nog een plaatsje voor ons hadden, dus de laatste beklimming naar de top...deze was zo stijl dat we toch echt hebben moeten lopen. Gelukkig was er plek en bleek het hotel ook nog een zwembad met buitenbar te hebben, perfect voor onze komende rustdag. Gedoucht en het dorp verkent. Zag er heel charmant uit, ze waren druk bezig de straten opnieuw in te richten en het had een hele relaxte sfeer. We zaten lekker op het terras te genieten van een mojito toen we Kees opeens weer zagen ( eerder ontmoet in Trinidad). Ok ok we hadden er ook wel enigszins op gerekend aangezien hij al had gezegd dat hij t plan had om met oud en nieuw in Baracoa te zijn om daar de jaarwisseling te vieren. Samen met hem en nog twee Canadese dames gegeten en gedronken, lekker op het terras. Waarna wij voor 12en naar bed gingen, want toch wel erg moe van de laatste fietstocht. Het was verder nog lang onrustig in het dorp, dit was in ons hotel op de rots nog prima te horen.