10 januari Maria del Gorda .

10 januari Maria del Gorda
Eerst weer langs het reisbureau ( dame met tafel , een map, telefoon en credit card machine zittend op de straat) die voor ons ging bellen naar het enige hotel van Maria del Gorda om te kijken of er plek was, dit was er dus geboekt voor 5 nachten, transport moesten we verder zelf maar regelen want er gingen geen bussen. Op straat wat rond vragen, merk je al gauw dat er verschillende tarieven zijn maar altijd een bedrag waarvoor n cubaan waarschijnlijk 6 keer het eiland kan overrijden...Dicht bij onze case op de hoek gevraag en daar eindigden de onderhandelinng op 60 cuc en een mannetje vertelde dat zijn amigo zo zou komen. Bleek deze beste man al twee mensen in zijn auto te hebben, we kregen nog eens korting en betaalden uiteindelijk 40 cuc ( het andere stel bleek iets meer te betalen...). Deze keer hadden we een authentieke volledig gereviseerde, opgetuned en uitgeplamuurde race-lada te hebben. In de auto liet de beste man ons nog even een fotootje van hem als motoragent zien, daarmee bewezen dat hij een top-chauffeur was! Maria de la Gorda ligt toch echt aan het uiterste puntje van Cuba, de afstand was toch wel erg veel groter dan we verwacht hadden en op deze uithoek woont dan ook bijna niemand meer, maar is er alleen het hotel. Rond het middaguur aangekomen moesten we nog wachten tot 4 uur voor dat ons hutje gereed was. Er was keuze tussen houten bungalow tussen de bomen of appartement met zeezicht. We kozen voor de bungalow.
Ontbijt was inbegrepen en voor de avond had je de mogelijkheid voor een buffet of een restaurant met beperkte kaart aan het strand. We zijn een keer langs het buffet gelopen en besloten dat dit het niet ging worden en hebben ons beperkt tot de kleine kaart, wijs volgens een ieder ander die we over het buffet spraken. Gelukkig was de kwaliteit van het ontbijt redelijk en bleek er zelfs yoghurt te zijn, wat we nog niet hadden gehad in Cuba. De kok gaat er erg voortvaren aan het werk, begint blijkbaar vroeg met heel veel eieren te bakken die dan lekker op de warmhoudplaat komen te liggen. Zonder veel kennis van eten weet je dan wel dat die niet echt te nassen zijn, geluk kun je ook je gebakken ei bestellen bij de kok die hem dan ter plekke voor je maakt..kortom die eieren op de bakplaat blijven heel lang liggen…
De medewerkers van de duikshop mogen zelf daar ook ontbijten en voor de lunch nemen ze de nodige jam mee.. die stoppen ze netjes in de broekzak zodat niemand dat ziet… maar het lijkt er ook nietop dat iemand er op let.