Racing out Lamping.. en wat uitstel

Tja, je weet dat t de laatste dag is op de fiets. De dag eindigt in de stad waar t deze keer is begonnen, Chiang Mai.
Het maakt opeens wat minder uit of ik vroeg op de fiets zit. Geniet relatief lang van het ontbijt en neem als freeloader drie bananen mee voor onderweg. Ondanks de relaxte start toch nog altijd aardig op tijd op de fiets.. om de stad uit te komen kan ik direct de superhighway nemen of met n kleine ommetje via de noordkant van de kant.. eerste uiteraard geen optie, ik zal nog lang genoeg op die weg mogen fietsen dus de andere weg genomen die weer als bijna vanzelf weer opgaat in de highway...

Het besef dat t eindigt maakt ook dat je probeert wat zaken meer op te nemen, om t vast te houden.. maar dat werd al snel overvleugeld door het feit dat ik ergens in de verte fietsers meen te ontwaren.. op een of andere wijze ziet zelfs deze op grootte afstand er anders uit dan overstekende brommers...
heb maar n kleine trigger nodig om over te gaan in de aanvalsmodus dus de achtervolging werd ingezet... even had ik t idee dat ze ergens afgeslagen waren kreeg ze toch weer in t vizier... afstand werd langzaam kleiner en hoe dichter ik bij kwam hoe duidelijk was dat t wielrenners waren.. de mannen hadden serieuze intenties of althans daar leek t op.. naast het feit dat ze n brommer meehadden met twee reservewielen waren de meeste op n tijdrit fiets .. die machines zijn gemaakt om hard te gaan.. en wellicht dachten ze ook dat ze dat gingen en er was enige verbazing op het moment ik mijn beladen mountainbike aanhaakte.. was wel ff lekker om achter de brommer te hangen en relaxed mee te fietsen.. na n paar kilometer kwam dan toch het moment dat ze er een beetje zat van waren en gingen versnellen ... in normale omstandigheden in Nederland zou ik dan alleen nog wat stof zien en t zand tussen mijn tanden voelen knarsen.. ondanks dat de meeste mooi in tijdritpositie zaten was deze versnelling niet echt verschroeiend te noemen en kon me 48*12 nog meekomen ... deze spielerei ging n paar kilometer door waarbij nog wel zo nu en dan werd gekeken of die gekke farang er onderhand af was.. helaas...de man op kop rechte zijn rug en niemand die bljkbaar zin had om t stokje over te nemen... dan rest er maar een ding... erop en erover.. gewoon beetje gas geven en ik voelde me weer t haantje... kortom mijn pret weer gehad en was daarmee ook al bijna aan t einde gekomen van deze omzwerving .. de weg weer op gepakt en de highway opgedraaid... deze weg heet niet voor niets highway, weer wennen aan de drukte maar ondanks dat de automobilisten en vrachtwagenchauffeurs geven je altijd spierveel ruimte en nooit t gevoel van onveiligheid.. op de highway ook nog eens n brede strook dus wat dat betreft prima in orde..
Wist dat deze dsg rond de 100km zou zijn n vond ook wel dat die ook minstens die 100km zou moeten zijn, gewoon omdat t kan en t de laatste kilometers zijn...
Soms heb je van die momenten dat je een deja vu moment hebt.. dat had ik deze dag ook opeens, kijkende naar de overkant van de dag waar het een drukte van jewelste was op n plek waar je t niet zou verwachten.. en toch .. verdomd bekend.. bedacht mij wat ik hier weleens langs zou zijn geweest tijdens de eerste fietsvakantie .. waarbij ergens op de route n olifanten care center was. Op de top was n tempel enzo waar je ook iets kon drinken.. dat zo bedenkende leek mij dat ook weer niet mogelijk, was n vierbaans weg met n tussenberm dus vast ergens anders..
T olifanten centrum, tja daar zijn er veel van in Noord Thailand en daar geen enkel idee.. wel even gestopt aangezien de hitte zich al weer had aangediend en t lichaam weer wat warmte kwijt moest..
Vocht verliet t lichaam uitstekend, bij mijn polsen vielen de druppels gewoon op t asfalt, beetje al n washandje die je uitknijpt.. ondanks de hitte en t verkeer kunnen genieten van de klim.. boven gekomen aan de top, uiteraard de lokale verkoopster opgezocht om wat drinken te scoren .. me weer omdraaiend zie ik naast de tempel veel, heel veel kleine huistempels staan.. nu wist ik t zeker ... hier ben ik heel veel jaren geleden ook geweest enwat gedronken .. deze keer geen monnik op blote voeten die op weg was naar... had er al wel eentje zien lopen tijdens t klimmen.. ach weer n grappig moment om daarna lekker de afdaling in te duiken en met geringe inspanning weer heel wat kilometers weg te trappen..
Beneden gekomen kon ik uiteraard de highway blijven volgen of weer via de B wegen richting lamphun.. zoals de vorige keren was ik ook nu weer volledig in mijn nopjes met dit besluit ... mijzelf bijna complimenteren met deze keuze, kortom wordt tijd om weer onder de mensen te komen...
Lekker cruisend mijn weg gevonden en genoten van de omgeving en deze kilometers die ik mag en kan maken...
Als gezegd, de laatste dag en beetje aan t rekken om mijzelf vast te klampen aan.. opeens was dat n foto van een tempel op n goudkleurig rots... en als ik t goed begreep maar 800meter onverhard tot aan dit fenomeen... ach ja dat is maar twee km extra en tijd genoeg ... maar na 800 meter nog steeds niets te zien behalve een gravelroad.. en na twee km nog steeds niets anders dan bordjes van deze rots.. had al besloten om max vier km te fietsen en dan om te keren... en toch krijg je n gevoel van dat je het point of no return bereikt en doorgaat... gelukkig was er inderdaad na n km of vier zowaar n parkeerplaats maar zoals met alles ben je er dan nog niet.. gelukkig kon ik nog n stuk over een geplaveid pad fietsen met aan beiden kanten boeddha beeldjes .. zo hadden er serieus werk van gemaakt .. die 800 meter had wellicht te maken met het aantal meters vanaf de trap tot aan de rots.. met grote passen begonnen aan deze treden maar ze werden al sneller wat kleiner aangezien de benen een beetje volliepen met een zurig gevoel.. maar ook hier geldt zolang je de ene voet voor de ander zet...
Boven gekomen de tweede tempelrots gezien in Thailand .. ok ok geef toe zeker niet verkeerd en best kitscherig en mooi plaatje..
Het is niet zo indrukwekkend als hetgeen zich in Birma bevindt.. wie weet dat hier ook nog eens busladingen naar toekomen...
Na dit hoogtepunt weer terug naar de weg, niet nadat ik geconstateerd had dat t weer gelukt is om n spaak te breken.. but what the hell.. bijna final destination..
Tja en dan kom je toch echt weer in de bewoonde wereld waar t n stuk drukker is en weinig wegen echt rustig zijn.. toch hier en daar n paadje kunnen vinden en snel kwam ik in n lange weg richting Chiang Mai uit... niet superdruk en kwam op n bijzonder manier de stad weer in.. om te eindigen waar t deze allemaal begon..het guesthouse in the old quarter of Chiang Mai...
Enige wat nu rest is n fietsdoos te scoren, vlucht richting Bangkok en nog wat dagen doorbrengen zonder een doel of plan anders dan ... toerist zijn? We gaan t meemaken..
Was n bijzondere fietstocht waar ik nu al met plezier aan terug denk.. voor wie t tot nu toe heeft kunnen volhouden om mijn verhaaltjes te lezen, hoop dat t een aardig tijdverdrijf was.. en wie weet dat ik iemand heb kunnen inspireren om zelf de fiets te pakken en ergens dichtbij of ver van huis een fietsvakantie te houden.