De Koninginnenrit! of...

Deze zware bergetappe zou pas werkelijk beginnen na ongeveer 15 km en dan 20 km klimmen....dus vroeg vertrokken zodat het nog niet te warm was en we alle tijd hadden om deze dag door te komen... Inderdaad nog zo’n 15km een waarschuwing dat de weg steil werd. Nou dat daarvoor hadden ze niet hoeven te waarschuwen. Een blik vooruit of eigenlijk omhoog was meer dan genoeg. Gelukkig was dit hele steile stuk niet al te lang en eigenlijk ging het ook nog best goed. Klimmen ging wel door maar het was een prachtige route met mooie vergezichten en weinig verkeer en al met al ging het makkelijker dan we dachten, we beginnen blijkbaar toch ook al in vorm te komen! Wellicht doordat we op tijd waren begonnen we het ergste stuk gehad hadden voordat de dag erg heer werd. Op de berg wordt een lokale lekkernij verkocht wat chucchurro heet, dit bestaat uit cocos gemengd met gecarimelisseerd suiker mooi verpakt in bananenbladeren. Ook goed voor veel energie. De verkopers vroegen ons nog om zeep, wat toch voor veel mensen een luxe is, we hadden nog wat hotelzeepjes bij ons en deze gingen we dan maar ruilen tegen bananen die ze ook verkochten. Bleek een zeepje toch al bijna geruild te worden tegen een hele tros bananen! Zij blij en wij blij! Daarna een fantastische afdaling, superlang met prachtig uitzicht! We waren nu van noord zijde van het eiland helemaal naar de zuidzijde van het eiland gefietst. Hier bij de kust aangekomen bleek het hier wel veel warmer en droger te zijn...pfff...we hadden het adres van een campissimo en hoopte dat deze ons wel ging toe laten na onze slechte vorige ervaring..gelukkig was dit ook het geval. Ze vroegen nog wel of we een reservering hadden maar het ontkennende antwoord maakte weinig uit. Afgaande op het bord met prijzen dachten we dat eerst nog wat we nog in geldnood zouden komen maar de prijs die er werd berekend was gelukkig n stuk lager dan het bord aangaf.
Voor de rest stelde de hele campissimo echt niks voor, een slecht onderhouden hut, die je ook niet echt schoon kon noemen, met doorgezakte matrassen op stapelbedden, een badkamer waarvan ook al wat onderdelen verdwenen waren en een deur die niet op slot kon. Wel waren ze bezig met het upgraden van een paar huisjes. Daar waren de luiken vervangen door ramen en hadden die een airco.. Blijkbaar worden de eisen en wensen van de cubanen ook steeds een beetje ‘westers’.
Wij waren met een Cubaanse familie de enige bewoners (Cubaanse familie schijnen van de staat een voucher te krijgen om een keer op vakantie te kunnen en hebben volgens mij weinig keuze waar ze dan naar toe kunnen). Wel hadden we prachtig uitzicht op zee en een strandje ernaast. Gelukkig was er een winkeltje en werd er 's avonds een heel groot bord pasta voor ons gekookt die er heel goed in ging. In het kader van entertainment was er een kinderhoek met een hokje en een overkapping waar de muziek goed hard aanging zodat de heerlijke rust en het geluid van zee ver te zoeken was. Tegen negen uur was ik er wel klaar mee en ging op zoek of dit ook ergens uit kon. Alles leek verlaten, toen zag ik de twee Argentijnen die we in de middag ook hadden gezien en die op strand gingen slapen, zij gingen wel even navraag doen. Bleek er in het hel kleine hokje toch nog een meneer te zitten die de knoppen bediende van het geluid....door een kier in het gordijn zag ik alleen een tv en een clownspak hangen........de rust was wedergekeerd en we hebben 's avonds nog kunnen genieten van de meest prachtige sterrenhemel.