Wishful thinking..

Weer op tijd eruit, voor westerse begrippen maar de thaise gasten waren ook al fris en fruitig klaar voor vertrek...Aangezien ze niet aan ontbijt deden maar even langs de 7eleven. na wat zoeken, een hams/kaas tosti gepakt die daarna nog wel even warm gemaakt werd..Niets mismee en vast n bak koolhydraten. Zeker in combinatie met het boterhammetje met Skippy en de banaan.
Kortom rond 7.00 klaar voor vertrek, op de mapsme app leek er een bruggetje te liggen waarmee ik toch n mooi stukje zou afsnijden ten opzichte van de normale weg dus ondanks het 'reisadvies' die kant opgereden.. en uiteraard kon ik gewoon het bruggetje op ..helaas kwam die uit op eilandje in de rivier en ging die optie in rook op. Maar eigenwijs als ik ben toch nog even n stukje doorgefietst om eens te 'controleren' of men niet n brug was vergeten..Helaas kon de fiets gekeerd worden en de reguliere route gevolgd worden. In den beginne ging dat volgens plan een beetje naar beneden en lichtjes omhoog. Maar dat kwam al heel snel een einde aan. Waarvan ik dacht dat dit een zogenaamd dagje 'walk in the park' zou worden bleek net zo zwaar te zijn als de vorige dag.. derailleur liep nog niet echt lekker maar aangezien t toch een relaxed dagje zou worden even afgestapt en bijgesteld. Stuurtas zakte ook steeds dus die ook maar even aangedraaid, helaas was de plastic constructie daar niet tegen bestand en knapte de bevestiging.. weinig zin omdat daar te plekke op te lossen en dacht dat ik ook niet een extra lange bout zou hebben en wat ringetjes. Maar dankzij het feit dat het klimmen maar niet op hield, wel heel veel tijd om naar de weg te kijken en de zooi die daar zoal ligt. dus na n aantal kilometers had ik al meerder bouten en ringetjes verzameld. Wist een ding zeker, die bevesting zou ik die avond weer fixen!
In deze regio in het toerisme nog niet echt ontwikkeld dus in de eerste uren nergens ook maar een eet of drinkgelegenheid te zien. Zijn hier meer van het verbouwen van tomaten, kool en hier en daar was mais. Gelukkig kwam ik nog wel zo'n waterapparaat tegen waar je voor 1 baht n liter water krijgt dus dat was al heel wat en belangrijk aangezien het hoer best warm en vochtig is. Zweet niet heel snel maar hier komt het toch behoorlijk uit te porieen...
Mijn ongekende optimisme kreeg weer n boost toen ik de kruising met de weg 'Hot-Mae Seriang' naderde.. kwam net weer uit een van de eindelooslijkende klimmetjes en dacht dat die weg wel lekker zou gaan opschieten en ik die laatste 20km snel zou kunnen afleggen... Helaas helaas dat was totaal niet het geval, de weg leek maar te blijven stijgen. Je begint je toch echt af te vragen hoe dat mogelijk is, zoiets moet toch n keer ophouden??
Dapper doorgetrapt en vele bochten gedacht dat ik na de bocht toch echt boven moest zijn en ik eindelijk zou mogen afdalen..
Kwam na weer n 1,5uur geploeterd te hebben eindelijk bij een politie checkpoint direct bij een National park en dat geeft een burger moed. Vast t hoogste punt, maar belangrijker was, er was een restaurant! dus daar even gestopt om wat te drinken en te eten..de stop gaf mij weer voldoende moraal om het laatste stuk in de gaan. Uiteraard nog wat klimmen maar kwam toch in Bo Luang aan! toch altijd fijn om (eindelijk) je eindbestemming te halen. uiteraard was het nog even zoeken naar het enige resort/hotel/guesthouse. Ze blinken nog niet echt uit met het aangeven van de richting. Mooie houten hut, geschikt voor iets van 6 personen. Supermooie plek en idyllisch uitkijkend over een klein vallei. Had ook nog de keus om in een kamer te slapen maar voor dat beetje extra dan maar een grote A-type huis. geïnstalleerd en naar vele uren ploeteren op het matras of iets wat er met 1,5cm voor door moest gaan gestort en lekker n paar uur geslapen.. toen maar eens n stukje gewandeld na het eigenlijke dorp wat aan de andere kant van de weg lag. Mooi dorpje, zonder opsmuk. Bewoners zijn met name werkzaam in de landbouw. dit werd mij verteld door de zoon van de eigenaar van t guesthouse. Hij gaf in chaing Mai thaise les aan turkse docenten, had niet verwacht dat daar er hier in die aantallen zouden zijn maar zo zie je maar weer...
's avonds een maaltijd bij de hut gegeten en nog wat gepraat met de zoon. Met een excuus mij daar toch aan onttrokken en nog n korte wandeling gemaakt naar de 'buurtsuper', hutje aan de weg met een koelkast en nog wat voedsel. Daar nog even n biertjes gehaald, tenslotte morgen moet t dan echt wel makkelijker worden...
de hut opgezocht en mij geïnstalleerd voor de nacht.. Waar ik 's middags nog geen moeite had om op die houten vloer met een stukje stof te liggen was dat nu toch wel heeel anders.. wat 'Hardcore', dat ging dus ook niet werken. gelukkig hadden ze een deken gegeven dus die maar een paar keer opgevouwen waardoor er nog een smalle strook was om op te liggen.. Dat hielp aanzienlijk voor het liggen maar daardoor weer geen deken. In de lakenzak met een shirt aan toch nog te zien en de nacht nog aardig doorgekomen.. nu op naar Mae Sariang.. dat moet toch echt die makkelijke dag worden...