doelloos of tao?

Na alles weer ingepakt en opgepakt te hebben Ao Nang verlaten... niet achterom hoeven kijken om te zien wat achterblijft....
de route weer opgepakt als aangegeven door mn digitale wegwijzer / reisleider... voordeel is dat je toch andere wegen neemt dan wanneer je fietst met de ouderwetse analoge , fysieke kaart. De gemiddelde kaart is niet gedetailleerd genoeg om alle wegen te zien. Dus moet toegeven dat t zeker n toegevoefde waarde heeft. Mits zoalng je maar zelf blijft nadenken en keuzes durft te maken. Maar dit terzijde..
lekker op weg en dan heb je voldoende tijd om na te denken of van alles en nog wat en ook over niets...
maar de vraag is of dat niets ook daadwerkelijk niets is... iedereen kent t gevoel wel dat je opeens beseft dat je n stuk kwijt bent of waarvan je niet weet dat je t hebt afgelegd... in die gevallen wijten we het aan of vermoeidheid of onoplettendheid... maar diezelfde state of mind probeert men te bereiken met yoga of meditatie.. en dan is het 'niets' een prestatie of een doel geworden wat moeilijk bereikbaar is... wordt ook wel gezien als in de flow zitten.. dus de volgende keer als je bedenkt dst je n stukje hebt gemist, bedenk je dan gewoon dat je in de flow zat...voelt direct een stuk beter..

Bij aanvang van de reis had ik n vaag idee wat ik ging doen en welke route ik zou gaan rijden... maar meer dan n ruwe schets was t niet.. en is het ook niet geworden..tot aan vanochtend gaf t ook wel n onbevredigend gevoel.. tenslotte we worden, ik wel althans, opgevoed dat we n doel moeten hebben.. niet zomaar iets doen.. tegenwoordig heet dat 'de stip op de horizon' ..om jeuk van te krijgen...maar wie heeft eigenlijk ooit bedacht dat er ėėn doel is? En waar moet die liggen? Over n dag, een week of tien jaar? En dan wat. Dan zou je bereikt hebben wat je zou moeten of als doel gesteld had... wanneer je dan n nieuw doel stelt, was t eerste doel dan wel hetgeen je eigenlijk wilde bereiken...?
Bovenstaande iets beknopter bedacht, terwijl ik tijd genoeg had op de fiets, maar dat geheel terzijde,, kwam ik tot de conclusie dat ik t los moest laten om n vast omlijnd plan te maken voor de aankomende weken mbt de reis... gewoon per dag bekijken en dan bedenken waar ik de volgende dag heen ga. Dit kan ook makkelijk aangezien alles goed te regelen valt en je nergens ver van de bewoonde wereld bent...
volledig in mn sas met mijn nieuwe mindset, had ik besloten om te genieten van de dag en de route. En zo ging ik lekker door.. net als de voorgaande dagen brengt de navigatie je op minder begaanbare wegen en ook zo vandaag. Volkomen gedesoriënteerd en met n uitvallend gps systeem tussen ananasbomen en of palmolie bomenin the middle of nowhere. Ik was toen toch weer even mn nieuwe mindset kwijt en kon wat gevloek en getier niet onderdrukken... maar ook besefte me snel ook weer dat dit inherent is van mn keuze om de route te nemen als aangegeven. En als altijd met rust komt t wel weer goed.. na wat pogingen de juiste weg weer gevonden. Al met al zalhet effectief niet heel veel tijd gekost hebben maar in je hoofd...
ondanks alles schoot t lekker op en rond half twaalf weer s bij n reguliere weg aangekomen... gezien het feit dst het hier niet dichtbevolkt is en met t toeval dat er een restaurant was, gebruik gemaakt van deze mogelijkheid om iets te eten..ruim om de helft en dus wie doetje weet... met nog wat omzwervingen aangekomen in het geplande dorp.. daar niet direct gevonden wat ik had gezien op de kaart maar meende in de thaise tekens iets te herkennenwat zou betekenen dat ern hotel zou zijn..en inderdaad zo waar... missie geslaagd. Weer zo n bungalow 'resort' die door de thai mn gebruikt wordt om wat prive tijd te hebben. Dat is namelijk knap lastig als de hele familie bij elkaar woontenmet n beetje pech ook nog in n zeer beperkt aantal kamers...
Same drill as always, spullen in de kamer, douchen, slapen, supermarkt, eten... blabla.. ohja ook nog ff whatsapp, mail etc doen..kortom de dag is zo voorbij..
Morgen naar Trang, relatief kort dagje, iets van 80km maar er zit vast nog wel n konijn in de hoge hoed...