Trinidad
Blijf op de hoogte en volg Kenneth
25 Februari 2014 | Cuba, Trinidad
24 december, Cienfuegos – Trinidad
Same drill, op tijd eruit, spullen pakken, ontbijt en de tassen op de fietsen laden. Nog even de goede richting doorgekregen en off we go.. Uiteraard weer glooiend maar de wind is de eerste paar uur niet aanwezig. Ook wel best lekker. Na een 2 uur fietsen vinden we het altijd wel tijd om een eerste stop te houden. Daarbij natuurlijk wel hopend dat er ergens wat te drinken is. Deze keer een hele nette koffiebar aan de kant van de weg. Je verwacht op een dergelijk plek geen echt espresso apparaat maar daar stond ie blinkend chroom en uitermate profi. Ze waren nog niet helemaal voorbereid op de eerste klanten maar dat geeft geen probleem. En daarbij een blikje drinken is natuurlijk niet zo heel moeilijk om te verkopen. Nee geen koffie uit het espresso apparaat. Tijdens het fietsen verbruik je voldoende zout, minderalen en suiker dus dat moet je aanvullen. De dagen dat we fietsen zijn ook veelal de enige dagen dat we (relatief veel) frisdrank drinken.. De sinassappelsap wat hier niet echt vers want we zagen nog niet dat er uit een grote can ‘sinassappel’ sap kwam die alleen nog even moest worden aangelengd met water.. na onze pauze weer de fietsen geplakt om onze weg te vervolgen. Een korte tijd latern kwamen vlak stond een vrouw met haar mountainbike langs de kant van de weg. Even afgestapt en een praatje gemaakt. Ze was alleen op weg over Cuba. Leek ook niet heel goed voorbereid, fiets en banden waren nu niet direct top. Ook uit de gekozen route bleek niet helemaal dat ze op voorhand wist wat haar te verwachten stond. Had namelijk de weg van Sint Lucia naar Trinidad gekozen om mee te beginnen. Deze voert door een heel mooi gebied maar ook meer dan heuvelachtig. Dat had ze blijkbaar niet gelezen waardoor het tijdens het fietsen meegeconfronteerd werd. Gelukkig hadze een lift gekregen dus haar een hele zware lange dag of dagen heeft bespaard.
Het was dus haar eerste fietsreis en nog niet helemaal gewend aan afdalen met (zware) bepakking. Dat was ook de reden dat ze in de berm stond, ze was namelijk met haar voorwiel in een kuil gekomen met als gevolg een niet geplande landing in de berm. Uiteraard wel geschrokken maar zonder ‘erg’. Had alleen een beetje bloed op haar elleboog. Ze was wel een beetje geschrokken maar ze zou haar weg richting Cienfuegos kunnen vervatten. Nog even gezegd dat ze dichtbij een koffiebarretje was waar ze nog even wat kon bijkomen.
De wind begon toch steeds meer op te komen maar helaas niet in ons voordeel.. het advies om van oost naar west te fietsen dus met de wind mee is best aardig maar ach we komen er wel. Duurt alleen wat langer met meer zonuren. Dichtbij de eindbestemming een stukje offroad of eigenlijk een stukje berm route. Zoals wellicht al begrepen hebben de wegen hier en daar wat onderhoud nodig en hier hadden ze bedacht dat je dan het beste in een keer de volledige breedte van de weg kunt voorzien van nieuw asfalt. Daarvoro is het wel nodig om te zorgen voor wat teer. Ze hadden dus over n paar kilometer vers teer gesproeid. Spul plakt enorm aan de banden waardoor je dus bijna letterlijk aan de weg bent gelijmd. Je komt dus nauwelijks meer vooruit dus alles beter dan er over heen te fietsen.. Een bijkomend effect is dat je fiets wordt getectyleerd, voor de bodemplaat van je auto is dat heel effectief tegen roest aangezien die zooi er niet of nauwelijks afgaat.. De fietsen schoonkrijgen wordt dus een mooi klusje voor thuis.
In de daarop volgende afzinking zagen we nog een paar fietsers met fietstassen bij een stalletje staan. Bleek een Duits stel waarmee een gezellig gesprek (weer) niet aan de orde was. Denk dat een goed gesprek met de voormalige Stasi nog vlotter zou gaan. Kortom lastig publiek die duitsers..
Na de afzink waren we bijna in Trinidad maar nog niet voordat we nog een kleine beklimming moesten afwerken maar goed je weet dat je er bijna bent en dan is zoiets niet erg meer.
We hadden n adres gekregen in Trinidad en dat was maar goed ook. Bij binnenkomst werden we al opgewacht door de eerste tout. Na de eerste vragen met betrekking een casa hem het kaartje van de casa laten zien. Uiteraard kende hij de casa, sterken nog hij was de zoon van de eigenaresse! Althans dat beweerde hij om daarna in een zucht te vertellen dat de casa vol was. Maar gelukkig hadden ze nog een andere huis en als we nu even wachtte haalde hij zijn brommer om ons er naartoe te brengen. Sjoukje was totaal niet onder de indruk en reed dus lekker verder met de mededeling dat we zelf wel even ging kijken bij de casa of deze echt vol was. Kortom het was direct de laatste keer dat we deze jongen gezien hebben. Bij het inrijden van het oude centrum (geplaveid met die of zo leuke ronde steentjes) werden we belaagd door een wespennest van mensen die een casa in de aanbieding hadden. We hadden de eersten al weggewimpeld maar dat is voor anderen geen signaal om ons niet alsnog te benaderen.. Maar gelukkig kwam al snel een dame aangesneld met een briefje met onze namen erop.. Direct duidelijk dat de rest kon afdruipen, dit waren haar klanten. Haar casa was gelukkig aan deze kant van de stad en we waren dan ook snel bij de casa. De kamer was op de eerste verdieping en voorzien van 2 bedden en een hele grote airco. Beetje gedateerd maar in ieder geval een plek zonder te veel gedoe. In Vinales waren we een jongen (belg) tegengekomen die met zijn huidige vriendin op Cuba aan het fietsen was. Of eigenlijk hij fietste nu een beetje en zij niet. De bedoeling was wel dat ze samen zouden fietsen maar al snel was gebleken dat ze als zuid amerikaanse het fietsen toch niet helemaal leuk vond. Dus fiets was ergens geparkeerd en nu dus met de bus, trein etc. Maar goed ze waren dus ook in Trinidad aangekomen maar hadden er voor gekozen om buiten het centrum in een casa te verblijven. Waarschijnlijk deels uit budgetairre overwegingen maar zo groot is het ook weer niet dus… Dit is voor ons een beetje lastig omdat we nog steeds geen Lonely planet hebben (volgende keer toch maar een digitale versie ).
Trinidad heeft een erg oud centrum en bestaat (net als meerdere steden) in 2014 voor 500 jaar. Het ouder centrum is bijna autovrij waarbij een chauffeur ook niet direct zal kiezen om te gaan cruisen door het centrum. Het centrum heeft veel straten met kleine ronde stenen waar het heel vervelend is om overheen te rijden. En gezien de kosten van onderdelen als schokbrekers zorg je er wel voor dat je er wegblijft wanneer je er niets te zoeken hebt. Ook hier zijn meerdere gebouwen te bezichtigen. We zijn naar een oud familiehuis geweest waarvoor de entree uiteraard weer in CUC kon worden betaald. Deze keer wel heel veel 'bewakers' die daarnaast nog hun eigen handeltjes hadden. Daarnaast waren ook de nodige officiële merchandise stalletjes aanwezig. Vanaf het dak van het familiehuis Trinidad 'bekeken' om daarna de hitte te vermijden en wat te drinken in de tegenoverliggende bodega. Daar met 2 Nederlanders (mannen) wat bier gedronken. Heel gezellig in de patio gezeten met de heren. Daar waar we eindelijk ook weer een kolibri zagen. Ook nu weer een verwoede poging gedaan om deze vast te leggen maar tja dat valt dus niet meer. Na afscheid genomen te hebben nog een rondje gedaan door het oude centrum. Elke stad heeft waarschijnlijk een gemeenschappelijk (buurt)huis waar bijna de hele dag wordt gedanst en muziek wordt gemaakt.
Zo ook hier en aangezien alle toeristen natuurlijk wel even willen kijken naar de soepel dansende cubanen is het een mooie manier voor de gemeenschap om wat geld bij te verdienen. Centrum is niet extreem groot en het is dan ook prima te zien in een middag wandelen.
's Avonds is het ongeveer hetzelfde als bij het binnenrijden van het dorp. Iedereen wil je graag in zijn/haar restaurant hebben en je wordt dan ook bij bijna elke stap aangesproken. Trinidad is weer typisch een van de steden die op elk lijstje staat van de toerist die naar Cuba gaat. Dus net als Vinales maken de bewoners van hun huis een casa particulares en worden in het centrum veel andere gebouwen ingericht als restaraunt of bar.
Je wordt steeds meer bedreven in het afwimpelen of negeren van al de cubanen die handel in hun tent willen maar het is niet echt relaxed rondlopen. Na een half rond centrum kwamen we de alleen reizende Kees weer tegen. Hij was een van de heren waarmee we ’s middags hadden geborreld. Besloten om samen wat te gaan eten, wel zo gezellig. Na wat gezoek als kritische consument op het centrale plein beland om daar ook te dineren. Prima gegeten en gezellig gelult over van alles en nog wat.
Het fijne is dat iedereen graag live muziek aanbiedt, dit ongeacht of de direct buurman dit ook doet. Kortom een kakofonie van wat muziek was maar overgaan is tot n hoop herrie.
Het was de dag voor kerst en blijkbaar ook de avond dat de dames alles uit de kast hadden getrokken om er tiptop uit te zien. Dit houdt dus ook in dat de (te) hoge hakken waren aangetrokken. Zoals als vermeld liggen in het centrum van die mooi ronde stenen dus er is weinig voor nodig om voor te stellen dat dit plaveisel niet optimaal is om te bewandelen op hoge hakken. Dit weerhoudt de dames niet om die hoge hakken te dragen wat wel weer voor vermaak zorgt.
Same drill, op tijd eruit, spullen pakken, ontbijt en de tassen op de fietsen laden. Nog even de goede richting doorgekregen en off we go.. Uiteraard weer glooiend maar de wind is de eerste paar uur niet aanwezig. Ook wel best lekker. Na een 2 uur fietsen vinden we het altijd wel tijd om een eerste stop te houden. Daarbij natuurlijk wel hopend dat er ergens wat te drinken is. Deze keer een hele nette koffiebar aan de kant van de weg. Je verwacht op een dergelijk plek geen echt espresso apparaat maar daar stond ie blinkend chroom en uitermate profi. Ze waren nog niet helemaal voorbereid op de eerste klanten maar dat geeft geen probleem. En daarbij een blikje drinken is natuurlijk niet zo heel moeilijk om te verkopen. Nee geen koffie uit het espresso apparaat. Tijdens het fietsen verbruik je voldoende zout, minderalen en suiker dus dat moet je aanvullen. De dagen dat we fietsen zijn ook veelal de enige dagen dat we (relatief veel) frisdrank drinken.. De sinassappelsap wat hier niet echt vers want we zagen nog niet dat er uit een grote can ‘sinassappel’ sap kwam die alleen nog even moest worden aangelengd met water.. na onze pauze weer de fietsen geplakt om onze weg te vervolgen. Een korte tijd latern kwamen vlak stond een vrouw met haar mountainbike langs de kant van de weg. Even afgestapt en een praatje gemaakt. Ze was alleen op weg over Cuba. Leek ook niet heel goed voorbereid, fiets en banden waren nu niet direct top. Ook uit de gekozen route bleek niet helemaal dat ze op voorhand wist wat haar te verwachten stond. Had namelijk de weg van Sint Lucia naar Trinidad gekozen om mee te beginnen. Deze voert door een heel mooi gebied maar ook meer dan heuvelachtig. Dat had ze blijkbaar niet gelezen waardoor het tijdens het fietsen meegeconfronteerd werd. Gelukkig hadze een lift gekregen dus haar een hele zware lange dag of dagen heeft bespaard.
Het was dus haar eerste fietsreis en nog niet helemaal gewend aan afdalen met (zware) bepakking. Dat was ook de reden dat ze in de berm stond, ze was namelijk met haar voorwiel in een kuil gekomen met als gevolg een niet geplande landing in de berm. Uiteraard wel geschrokken maar zonder ‘erg’. Had alleen een beetje bloed op haar elleboog. Ze was wel een beetje geschrokken maar ze zou haar weg richting Cienfuegos kunnen vervatten. Nog even gezegd dat ze dichtbij een koffiebarretje was waar ze nog even wat kon bijkomen.
De wind begon toch steeds meer op te komen maar helaas niet in ons voordeel.. het advies om van oost naar west te fietsen dus met de wind mee is best aardig maar ach we komen er wel. Duurt alleen wat langer met meer zonuren. Dichtbij de eindbestemming een stukje offroad of eigenlijk een stukje berm route. Zoals wellicht al begrepen hebben de wegen hier en daar wat onderhoud nodig en hier hadden ze bedacht dat je dan het beste in een keer de volledige breedte van de weg kunt voorzien van nieuw asfalt. Daarvoro is het wel nodig om te zorgen voor wat teer. Ze hadden dus over n paar kilometer vers teer gesproeid. Spul plakt enorm aan de banden waardoor je dus bijna letterlijk aan de weg bent gelijmd. Je komt dus nauwelijks meer vooruit dus alles beter dan er over heen te fietsen.. Een bijkomend effect is dat je fiets wordt getectyleerd, voor de bodemplaat van je auto is dat heel effectief tegen roest aangezien die zooi er niet of nauwelijks afgaat.. De fietsen schoonkrijgen wordt dus een mooi klusje voor thuis.
In de daarop volgende afzinking zagen we nog een paar fietsers met fietstassen bij een stalletje staan. Bleek een Duits stel waarmee een gezellig gesprek (weer) niet aan de orde was. Denk dat een goed gesprek met de voormalige Stasi nog vlotter zou gaan. Kortom lastig publiek die duitsers..
Na de afzink waren we bijna in Trinidad maar nog niet voordat we nog een kleine beklimming moesten afwerken maar goed je weet dat je er bijna bent en dan is zoiets niet erg meer.
We hadden n adres gekregen in Trinidad en dat was maar goed ook. Bij binnenkomst werden we al opgewacht door de eerste tout. Na de eerste vragen met betrekking een casa hem het kaartje van de casa laten zien. Uiteraard kende hij de casa, sterken nog hij was de zoon van de eigenaresse! Althans dat beweerde hij om daarna in een zucht te vertellen dat de casa vol was. Maar gelukkig hadden ze nog een andere huis en als we nu even wachtte haalde hij zijn brommer om ons er naartoe te brengen. Sjoukje was totaal niet onder de indruk en reed dus lekker verder met de mededeling dat we zelf wel even ging kijken bij de casa of deze echt vol was. Kortom het was direct de laatste keer dat we deze jongen gezien hebben. Bij het inrijden van het oude centrum (geplaveid met die of zo leuke ronde steentjes) werden we belaagd door een wespennest van mensen die een casa in de aanbieding hadden. We hadden de eersten al weggewimpeld maar dat is voor anderen geen signaal om ons niet alsnog te benaderen.. Maar gelukkig kwam al snel een dame aangesneld met een briefje met onze namen erop.. Direct duidelijk dat de rest kon afdruipen, dit waren haar klanten. Haar casa was gelukkig aan deze kant van de stad en we waren dan ook snel bij de casa. De kamer was op de eerste verdieping en voorzien van 2 bedden en een hele grote airco. Beetje gedateerd maar in ieder geval een plek zonder te veel gedoe. In Vinales waren we een jongen (belg) tegengekomen die met zijn huidige vriendin op Cuba aan het fietsen was. Of eigenlijk hij fietste nu een beetje en zij niet. De bedoeling was wel dat ze samen zouden fietsen maar al snel was gebleken dat ze als zuid amerikaanse het fietsen toch niet helemaal leuk vond. Dus fiets was ergens geparkeerd en nu dus met de bus, trein etc. Maar goed ze waren dus ook in Trinidad aangekomen maar hadden er voor gekozen om buiten het centrum in een casa te verblijven. Waarschijnlijk deels uit budgetairre overwegingen maar zo groot is het ook weer niet dus… Dit is voor ons een beetje lastig omdat we nog steeds geen Lonely planet hebben (volgende keer toch maar een digitale versie ).
Trinidad heeft een erg oud centrum en bestaat (net als meerdere steden) in 2014 voor 500 jaar. Het ouder centrum is bijna autovrij waarbij een chauffeur ook niet direct zal kiezen om te gaan cruisen door het centrum. Het centrum heeft veel straten met kleine ronde stenen waar het heel vervelend is om overheen te rijden. En gezien de kosten van onderdelen als schokbrekers zorg je er wel voor dat je er wegblijft wanneer je er niets te zoeken hebt. Ook hier zijn meerdere gebouwen te bezichtigen. We zijn naar een oud familiehuis geweest waarvoor de entree uiteraard weer in CUC kon worden betaald. Deze keer wel heel veel 'bewakers' die daarnaast nog hun eigen handeltjes hadden. Daarnaast waren ook de nodige officiële merchandise stalletjes aanwezig. Vanaf het dak van het familiehuis Trinidad 'bekeken' om daarna de hitte te vermijden en wat te drinken in de tegenoverliggende bodega. Daar met 2 Nederlanders (mannen) wat bier gedronken. Heel gezellig in de patio gezeten met de heren. Daar waar we eindelijk ook weer een kolibri zagen. Ook nu weer een verwoede poging gedaan om deze vast te leggen maar tja dat valt dus niet meer. Na afscheid genomen te hebben nog een rondje gedaan door het oude centrum. Elke stad heeft waarschijnlijk een gemeenschappelijk (buurt)huis waar bijna de hele dag wordt gedanst en muziek wordt gemaakt.
Zo ook hier en aangezien alle toeristen natuurlijk wel even willen kijken naar de soepel dansende cubanen is het een mooie manier voor de gemeenschap om wat geld bij te verdienen. Centrum is niet extreem groot en het is dan ook prima te zien in een middag wandelen.
's Avonds is het ongeveer hetzelfde als bij het binnenrijden van het dorp. Iedereen wil je graag in zijn/haar restaurant hebben en je wordt dan ook bij bijna elke stap aangesproken. Trinidad is weer typisch een van de steden die op elk lijstje staat van de toerist die naar Cuba gaat. Dus net als Vinales maken de bewoners van hun huis een casa particulares en worden in het centrum veel andere gebouwen ingericht als restaraunt of bar.
Je wordt steeds meer bedreven in het afwimpelen of negeren van al de cubanen die handel in hun tent willen maar het is niet echt relaxed rondlopen. Na een half rond centrum kwamen we de alleen reizende Kees weer tegen. Hij was een van de heren waarmee we ’s middags hadden geborreld. Besloten om samen wat te gaan eten, wel zo gezellig. Na wat gezoek als kritische consument op het centrale plein beland om daar ook te dineren. Prima gegeten en gezellig gelult over van alles en nog wat.
Het fijne is dat iedereen graag live muziek aanbiedt, dit ongeacht of de direct buurman dit ook doet. Kortom een kakofonie van wat muziek was maar overgaan is tot n hoop herrie.
Het was de dag voor kerst en blijkbaar ook de avond dat de dames alles uit de kast hadden getrokken om er tiptop uit te zien. Dit houdt dus ook in dat de (te) hoge hakken waren aangetrokken. Zoals als vermeld liggen in het centrum van die mooi ronde stenen dus er is weinig voor nodig om voor te stellen dat dit plaveisel niet optimaal is om te bewandelen op hoge hakken. Dit weerhoudt de dames niet om die hoge hakken te dragen wat wel weer voor vermaak zorgt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
